Tweede chemo en weer thuis

Lieve allemaal,

Ik ben sinds woensdag avond weer thuis.

Na een roller coaster van vele bijwerkingen, weet ik nu zeker dat ik geen schade aan mijn hart heb opgelopen door de chemo en ook geen long embolie.

De tweede chemo zit er dus in, we zijn op de helft van de "ergste vier".

De prijs die ik betaal elke keer na een chemo is zwaar. Mijn lichaam reageert overgevoelig op de medicatie, en vooral op de neulasta injectie die ik 24 uur na de chemo krijg. De neulasta heb ik nodig om snel witte bloedlichaampjes aan te maken zodat ik de volgende kuur aan kan.

Alleen ben ik een week lang na de chemo "geen Esther". Ik lig in mijn bedje, en heel mijn lijf is in gevecht.

Het is dan zo zwaar om midden in je gezin te zijn. Afleiding van de kids is ook heel fijn maar het is zo confronterend als je niets kan hebben qua prikkels omdat je al genoeg hebt aan je zelf. Ik merk aan de kinderen dat ze het eerste weekend na de kuur tegendraads zijn, snel ruzie maken met elkaar.

Wat ook logisch is zij vinden het ook moeilijk om mij zo te zien.

En dan komt er een moment aan tafel dat Wouter vraagt "Esther je gaat het toch wel redden?".

De angst is zo waar, die angst erken ik ook. Maar je wilt er niet aan. Ik wil met de dag leven en mij positief hierop richten, ook in vertrouwen. Maar wanneer dit soort vragen worden neergelegd stort je kaartenhuis in elkaar. Ik heb geen antwoord, ik kan ook geen antwoord hierop geven.

In vertrouwen wil ik Hem volgen elke dag. En elke dag smeek ik naar God of Hij mij wil genezen. Of dat Hij het voor mij dragelijker wilt maken.

Wanneer ik mij beter begin te voelen, dat is een week na de chemo, kan ik beter mijn zegeningen tellen en heb ik weer mijn mijlpaaltjes.

Maar ook zie ik meer op tegen de volgende kuur die gaat komen, welke bijwerkingen krijg ik dan ?

Ik moet proberen los te laten, mijn zorgen en angsten over te geven....

Ik heb nog zoveel te leren.

Dankbaar ben ik voor de vele steun die wij krijgen.

Er is een kookrooster (samengesteld door Jannieka), wat ons als gezin een week lang voorziet van avond eten zodat we daar niet naar om hoeven te kijken de week na de chemo. Lieve mensen hartelijk dank voor jullie zorg, met zoveel liefde bereid. Een waarlijk feestje. Heel heel erg bedankt.

Dankbaar ben ik voor mijn eigen strijkneger : Curly. Die elke week mijn strijk komt ophalen. Je bent een lieverd heel erg bedankt!

Dankbaar voor alle mensen die een lieve groet versturen, nu al een 200 kaarten !!!! Bram en Koen maken met veel plezier weer een envelop open :)

Dankbaar voor mijn lieve vriendin Els die elke week bij mij komt schoonmaken. 

Dankbaar voor mijn lieve vriendinnen Eelkje,Magda,Jannieka die mijn kindjes opvangen en mee nemen naar school.

Dankbaar voor mijn lieve ouders, die er altijd voor ons zijn. En die soms machteloos moeten toe kijken in mijn zware dagen. Ik begrijp lieve pap en mam hoe moeilijk dit voor jullie moet zijn. Ik hou van jullie.

Dankbaar voor mijn lieve zus die ook altijd voor mij klaar staat, en mij vaak bij staat in het ziekenhuis en deuren opent voor mij met haar expertise haar vriendelijkheid en beroepsmatig binnen het ziekenhuis.

Mijn lieve Broertje, schoonzusje en hun kinderen die heerlijk mij laten genieten van de prachtige filmpjes van hun kinderen :) En mij opbeuren.

De steun van mijn schoonfamilie binnen ons gezin.

Melanie en Jet die met een mand vol cadeautjes van kerkleden elke dag mij een cadeautje geven, 37 dagen lang!!!!!

Judith en Gert die hun huis en gezin open stellen voor Bram die daar heerlijk met zijn vrienden kan spelen.

De vele appjes die ik dagelijks krijgt van familie en vrienden.

Klasgenoten van de kinderen en hun ouders, een kaartje een bloementje. Chocola wat van eigen zakgeld wordt gekocht. Ontroerend hoe kinderen bij mij aan de deur stonden met grote tranen...

Op zoveel vlakken ervaren we steun, als ik nu iemand ben vergeten dan spijt mij dat.

Jullie zijn mijn eendjes, mijn "niet in mijn eendjes". Ik dank jullie uit de grond van mijn hart!!!!!!