Dinsdag 26/9

Een week is weer voorbij.
En wat voor een week !!!
Een week met hoogte en diepte punten een week waarin we soms werden geleefd.
Een week waarin leven en dood samen gaan.

Als eerste de chemo. Ik ging vorige week dinsdag het ziekenhuis in met veel klachten, en door de pijn ging alles vaak langs me heen. Het ziekenhuis reageerde hier meteen op en kreeg morfine pleisters na een aantal uren was de pijn meer onder controle. Chemo zat erin, en ik ging werkelijk beter het ziekenhuis uit dan dat ik er in ging. Al snel voelde ik dat de chemo zijn werk ging doen, er werd weer gevochten tegen de kanker. 
Tuurlijk was ik vermoeid en stonden mijn zintuigen weer wijd open (geluiden,geuren worden versterkt). Maar mijn trek kwam ook weer terug, pijn werd minder.

In de afgelopen week zijn we bezig geweest met het bestellen van herrineringsdozen die we maken samen met de kinderen.
Daarin ben ik voor ze aan het nadenken wat ik ze graag wil meegeven, bv manchet knopen voor hun trouwdag met hun initialen erin. Foto albums van hun eerste jaren. Baby kleertjes. Verzilverde rammelaar met eendje voor mijn eerste klein kinderen. Je kan het zo gek niet bedenken maar van alles schiet er door mijn hoofd heen.

Ook zijn we bezig om een cd op te gaan nemen, mijn passie is zingen. De kinderen hebben hun liedjes aan gedragen. Koen : Jezus is de goede herder.  Bram: zoals een hinde smacht.

Een vriendinnetje Melanie Scheffer (grafisch ontwerper) van mij die een kaarten actie heeft opgezet, met uitspraken van mij. Zodat we de laatste wensen van ons in vervulling kunnen laten gaan.

Wouter die een mooie oproep heeft geplaatst voor geldinzameling. En zoveel donaties al zijn binnen gekomen.

De prachtige kaarten die ik elke dag krijg van jong en oud. De maaltijden, de hulp in het gezin.
Het is ongelofelijk hoe we worden gesteund vanuit zoveel verschillende kanten.

Afgelopen vrijdag een middag met het gezin naar avifauna geweest.

Zaterdag een nachtje geslapen in een vd valk hotel in friesland, stiekem chippies eten in een groot bed terwijl de kids stonden te dansen op het programma dance dance dance. Gouden momenten.
In de ochtend met veel schuim in een bubbelbad zitten :) En tussen het schuim praat je met je oudste zoon waarom hij zo boos is op God.

Zondag werden we in Friesland opgewacht door Tom en Liesbeth, een opdrachtgever van Wouter en zijn vrouw. Waar we de hele dag in de watten werden gelegd op hun prachtige jacht. Ontzettend mooi weer hebben gehad, een stukje hemel op aarde.  Er was ruimte voor een lach en een traan. Kinderen genoten en wij ook!

Gisteren zijn we naar een studio geweest met de kids waar we een beeld hebben laten maken van onze handen. Een met ons vieren en 2 losse 1 met Bram en 1 met Koen. Zo confronterend, De handen van de kids liggend in mijn handen. Ik wil en kan ze nog niet loslaten.

En vandaag naar Duitsland geweest voor een second opinion. Daar kregen we te horen dat het traject wat we nu zijn ingeslagen met de chemo's het beste traject is, zij kunnen ook niets anders aanbieden. 
Wel adviezen nog gekregen aan vitamines, dieet adviezen. Dat gaan we dan ook met beiden handen aanpakken. 

Geruststelling is er dat we het goed doen. Daarnaast is er ook even de traan in de auto dat er geen wonderpilletje bestaat.
Maar het is goed, chemo voelt nu goed. En hopelijk laat dit ook snel een goed resultaat zien in mijn bloed. En krijgen we zo wat extra tijd.
En die tijd moeten we ook pakken, elke arts die we nu hebben gesproken zegt dat ook. Pak nu die tijd doe wat je wil doen. Je kan maar beter het hebben gedaan dat dat je rust geeft...

Dit is in vogelvlucht wat er nu zoal in een week is gebeurd. Deze week voelde aan als 7 jaren. 
We voelen ons nog steeds gedragen en zijn daar erg dankbaar voor. Maar ook zijn de momenten dat het even heel oneerlijk voelt..... Die ruimte mag en moet er ook zijn.

Vandaag een prachtig mailtje gehad van de juf van Koen, hoe er zo open en mooi wordt gepraat met de klas over mijn ziek zijn. Maar ook over leven en dood. Dat de kinderen er voor elkaar zijn. Dat ze om Koen heen staan. God is zo groot, zo dankbaar dat mijn kleine mannetje van 5 dat nu al mag ervaren, en dit ook kan doorgeven aan zijn klasgenootjes. Bedankt juf Arianne voor de ruimte die je de klas daarin geeft.