vrijdag 8 september 2017

nachtmomenten

Het is nu 4:30 uur in de nacht en vanaf 2:00 uur werd ik wakker van de pijn. En wanneer ik wakker word begint het malen.

Overdag heb ik een hoop afleiding en zoek ik nu ook de nodige afleiding.
Mijn vriend en vijand "dexa" ( medicijn tegen de pijn ) slik ik weer vanaf donderdag en geeft mij overdag nieuwe energie en de pijn neemt af. Het stomme alleen is, dat ik weet dat ik eigenlijk de energie niet heb. Er zijn dan ook momenten dat ik domweg niet meer even kan opstaan, omdat mijn benen niet mee willen meewerken, te moe zijn.
De nachten zijn moeilijk, het in slaap vallen gaat goed maar het blijven slapen is een crime. Ik wordt vaak wakker van de pijn. Pijn in mijn buik, pijn nog in mijn operatie wond. En door pijn ga je denken... En ik heb het knopje van uitzetten daar nog niet van gevonden ;)

Ik ben allemaal leuke dingen gaan doen afgelopen donderdag en vrijdag, dingen waar ik blij van wordt! Dat hielp mij om ook weer opnieuw de vechters mentaliteit weer terug te krijgen. Ik was woensdag erg down na de uitslag, en was ik in gedachten al aan het nadenken over "afscheid nemen".
En ik niet alleen, wij als gezin mijn familie en vrienden, waren angstig "hoe nu verder"?

Maar de hoop is terug gekomen. We geven de moed niet op.

Zoveel vriendinnen om mij heen zeiden dat er een bidstond moest komen.
En zo heb ik er een uitnodiging van gemaakt om aankomende zondag met een aantal mensen in mijn kerk een bidstond te houden, met ziekenzalving en avondmaal. Ik kijk hier ontzettend naar uit.
Ik geloof in een God van wonderen, Hij kan een wonder bij mij laten gebeuren. Daarnaast besef ik mij ook al te goed dat ik in een gebroken wereld leef en dat ik geen uitzondering ben.
En dat God geen sinterklaas is. Maar God zal onze gebeden horen en zal hier zorgvuldig mee om gaan.

Maar mag ik aan jullie vragen als je niet bij de bidstond bent, om dan voor mij voor ons gezin te bidden?  Het gebed zal plaats vinden tussen 12:15-13:15 uur.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor alle lieve appjes, telefoontjes, kaartjes, bloementjes, maaltijden, zorgen voor de kids, zorgen voor mijn huishouden,werkjes van kinderen uit Koen zijn klas, klasgenootjes van Bram die langs komen met de meest prachtige brieven (zie hieronder).
En ook zo mooi om te horen hoe God spreekt in beelden en dromen door mensen en kinderen heen.
Jullie zijn mijn eendjes, ik kan dit weer met jullie aan. Mijn wapenuitrusting trek ik aan, en geniet ik weer van elke dag, als een geschenk.

Zo trots ben ik op de jongens. Bram en Koen nemen heerlijk die vrolijkheid en rechterslust over, we praten nog niet over beter worden. Maar wel dat we weer gaan vechten. Bram die elke avond een briefje op mijn hoofdkussen legt, praten gaat soms lastig en het uitten in schrijven gaat beter. Koen die spontaan bid en in mij kruipt met zijn duimpje in zijn mond. Wouter die ook zijn wapenuitrusting weer oppakt, en wanneer hij het niet kan zijn vrienden hem helpen om zo met armen gestrekt naar de Heer te blijven volharden (mooi beeld Junus en Dennis).

Liefs Esther

Begin April 2017 begon mijn eerste chemo met een ontmoeting met de eend op de parkeerplaats. Wat ik zie als een knipoog van God, dat ik niet in mijn eendje ben, en nog steeds niet!!!

Afgelopen dinsdag avond vierde Wout en ik ons 16-jarig huwelijk. We telden onze zegeningen. Dankbaar voor elkaar. Toen nog niet wetende wat ons die dag erna boven ons hoofd hing.

Briefje van Bram , de woorden die  hij schrijft zeggen genoeg, en een moeder hart die huilt.


Briefje van Dies, klasgenootje van Bram. Wat spreekt God toch mooi door kinderen heen.
En ik wil graag afsluiten met deze prachtige tekst.


3 opmerkingen:

  1. Ik bid met veel liefde voor jullie lieve Esther !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik wil jou en je gezin heel veel sterkte wensen. Geniet van jullie gezin en elk moment samen. Mijn zus zal voor jullie bidden.

    Liefs Kimberley Salomonson.

    BeantwoordenVerwijderen